zondag 17 maart Bach Bukowsky

Bukowski en Bach beide zeer productieve schrijvers. Bukowski altijd getuigend van zijn grote liefde voor de klassieke muziek.
Eigenlijk niet verwonderlijk dat de rauwe gedichten van Henry Charles Bukowski perfect aansluiten bij de muziek van Bach.
 

Johan den Dulk en Jos Hollander kennen elkaar al sinds de tachtiger jaren van de vorige eeuw. Met de CabaREDband hebben ze in de finale van het, toen al vermaarde, Leids Cabaretfestival gestaan. Kansloos laatste geworden, maar toch!
Johan, wederom wonend in Scheveningen, is bezig gebleven met tekst en Jos, nu woonachtig in Barchem, met de gitaar.

Zondagmiddag 17 maart

aanvang 14.00 uur

entree € 12,50 (inclusief glaasje bubbels en hapjes)

progammainhoud:

Het programma start met de bekende toccata, origineel geschreven voor orgel, maar die zich uitstekend leent voor het tonen van alle registers van de gitaar. Het eerste gedicht heeft de toepasselijke titel ‘Blijf nog even, het wordt leuker’. Een gedicht waarmee Bukowski zich neerzet als die rauwe schrijver en zich afzet tegen de gewone man.

Maar waarin hij je uiteindelijk ook naar jezelf laat kijken.

‘we hebben geen kwartje, schatje, maar we hebben de regen’ vertelt het verhaal van de jeugd van Bukowski die zich afspeelt tijdens de jaren twintig in de vorige eeuw. De tijd van de grote depressie.

Het is een lang gedicht. Eigenlijk een verhaal. Het neemt je helemaal mee in die tijd. Een mooi gedicht om je aan over te gegeven.

Bukowski laat een beetje van zichzelf zien met het gedicht ‘de lijster’. Dat er eigenlijk best een zangvogel in hem schuilt. Maar hij verdringt deze met whisky en sigaretten. Tenminste voor de buitenwereld. Om zijn imago in stand te houden.

Maar in zijn binnenste heeft hij het lied niet dood laten gaan.

Bukowski schreef veel over vrouwen. Niet altijd even vleiend maar op zijn wijze spreekt er wel respect en verlangen uit. We laten dit thema, vrouwen, drie keer terugkomen. Elke keer op een andere versie van de muziek van prelude BWV 1007.

Iedereen die Bukowski kent, kent ook zijn roman postkantoor. Daarin beschrijft hij zijn uitzichtloze leven als postbesteller. In het echte leven is Bukowski maar drie jaar postbesteller geweest (1952-1955). Later (1959) is hij weer bij de post gegaan maar nu als sorteerder. Dat heeft hij langer uitgehouden (elf jaar). En ondertussen schreef hij gedichten en werden zo ook uitgegeven. De roman postkantoor is pas geschreven nadat hij bij de post gestopt was in 1969.

 “Je hebt niet geleefd tot je in een nachtopvang bent geweest”.  Zo begint de tekst van ‘nachtopvang’. “…Ik kan zeggen dat ik geleefd heb. Een grote ruimte met twee rijen matrassen op de vloer. Daarover was blauw plastic gespannen (waarschijnlijk om het makkelijk schoon te krijgen). De geur en de geluiden van toen worden mooi beschreven in dit gedicht….” (JH)

Met ‘ziehier, jullie’ krijgen schrijvers en dichters krijgen er van langs.

Schrijvers en dichters die: “nooit de volle smaak hebben geproefd van de Hel”.

Tot slot een mooi stichtelijk gedicht op de akkoorden van de 1^e prelude van het wohltemperierte klavier waarvan Guonod een Ave Maria heeft gemaakt.